W&G 03-2011 Het is bijna 25 jaar geleden dat studenten van Gallaudet afgedwongen hebben dat een dove rector de leiding over hun universiteit kreeg. De kranten in heel Amerika stonden bol van de actie die door de studenten gevoerd werd. “Staking op Gallaudet”, “Doven staken voor doven” en “Doven eisen dove rector” zijn zomaar wat krantenkoppen uit die tijd (maart 1988).
De sollicitatiecommissie die een nieuwe rector moest aanstellen, nam de wens van de studenten in eerste instantie helemaal niet serieus en koos voor een horende rector. Het belangrijkste argument van de commissie was dat: “doven er nog niet aan toe zijn om in de wereld van de horenden te functioneren”. Dit was niet alleen een klap in het gezicht van de studenten maar het ging ook in tegen de Deaf Pride beweging. Deaf Pride (“doventrots”) ontstond in Amerika aan het begin van de jaren 80 en wilde doven bewust maken van hun eigen kracht. Deze beweging stelde dat de schaamte en passiviteit die onder veel doven bestond een gevolg waren van de kleinering van doven en van de neerbuigendheid waarmee horende mensen dove mensen vaak behandelden. Alsof dove mensen tweederangs burgers zouden zijn.
Door de opmerking van de sollicitatiecommissie ontstond bij de studenten van Gallaudet een helder bewustzijn over de situatie en een grote vastberadenheid: meer dan tweeduizend man met een eigen doelgerichte wil.
Uit de chaos ontwikkelde zich een eensgezinde gemeenschapsgeest waarvan de studenten zelf ook verbaasd stonden. “Opeens zijn wij doven niet meer passief, verdeeld en machteloos, wij hebben de kracht van vereniging ontdekt! We voeren actie; niet boos, maar rustig en vastberaden tot dat onze eisen ingewilligd zijn”. De actie heeft precies zeven dagen geduurd. Na een week werden alle eisen van de studenten ingewilligd: er werd een dove rector benoemd, de voorzitter van de sollicitatiecommissie werd ontslagen. De meerderheid van het bestuur zou voortaan uit dove mensen bestaan en er zouden geen straffen volgen voor deelnemers aan de protest actie. Deaf Pride had overwonnen!
Een mooi en ontroerend verhaal zult u als lezer van Woord en Gebaar wellicht denken. Maar wat heeft dit nu met Nederland of Dovenschap te maken? Het antwoord hierop is wat Dovenschap betreft logisch: het is tijd voor Dutch Deaf Pride en wel nu! De afgelopen jaren heeft Dovenschap gemerkt dat er onder een deel van de dove mensen in Nederland een groot gevoel van onvrede bestaat. Onvrede over de maatschappelijke positie van doven in Nederland. De toegankelijkheid van de maatschappij speelt hierin een hele belangrijke rol. In relatie tot doofheid heeft dit meestal te maken met toegankelijkheid van informatie, kennis en communicatie. In wezen gaat het hier om de verbinding met andere mensen, over de voorwaarden voor het “samenleven”. De filosoof Immanuel Kant zei hierover ooit: “blindheid scheidt mensen van de dingen, doofheid scheidt mensen van andere mensen”.
Er zijn zo veel vragen die regelmatig aan Dovenschap gesteld worden. Hiernaast staan er zo maar een paar. Dit soort zaken wil Dovenschap heel graag aanpakken en veel mensen uit de achterban vragen zich af waarom dit niet gebeurt. Een aantal van hen heeft vorig jaar actie gevoerd en een brandbrief gestuurd aan het bestuur. Inmiddels is het ook hen duidelijk dat het Dovenschap aan mensen en financiële middelen ontbreekt. Helaas kan Dovenschap op dit moment gewoonweg niet alles bereiken wat hoog nodig is. Veel van de brievenschrijvers voelden zich hierdoor aangesproken en zijn nu op een of andere manier (meestal als vrijwilliger) actief om te strijden voor de belangen van doven. Maar lang niet alle mensen die kritiek hebben of hadden staan nu op de barricades en doen mee. Er is ook een deel van de dove mensen in Nederland die de strijd al jaren geleden lijkt te hebben opgegeven. En zo lijkt het dus ook alsof de passiviteit en machteloosheid overwonnen hebben en dat deze mensen zich niet bewust zijn van de kracht van het verenigen.
De nood is hoog en het belang is groot, Dovenschap roept alle doven op om zich te verenigen: Dutch Deaf Pride now ! Het komende jaar is wat Dovenschap betreft het jaar van Dutch Deaf Pride. Dit Dutch Deaf Pride jaar is het jaar waarin Dovenschap wil veranderen naar een professionele organisatie die naast belangenbehartiging ook organiseert dat er service en diensten geleverd worden aan haar achterban.
Een organisatie die vergelijkbaar is met de ANWB maar dan natuurlijk voor doven. Een organisatie die krachtig genoeg is om met succes te werken aan de problemen die hierboven beschreven staan. Een organisatie waarin alle dove mensen van Nederland, jong of oud, doof geboren of plotsdoof verenigd zijn.
Op 18 juni heeft de vergadering van de leden van Dovenschap, het Dovenparlement, plaats gevonden. Tijdens dit Parlement heeft het bestuur van Dovenschap het startschot gegeven voor het Dutch Deaf Pride jaar en aan haar leden gepresenteerd wat de eerste stappen zijn om te komen tot een professionele en krachtige organisatie van, voor en door doven. Laten we allemaal meedoen, schouder aan schouder staan en actie voeren. Niet boos, maar rustig en vastberaden totdat onze eisen ingewilligd zijn. Wat deze eisen zijn? Praat erover mee in het Dovenparlement!
Wordt daarom NU lid van Dovenschap, laat je gebaren zien en laat je stem horen! Het volgende Dovenparlement zal op 5 november van dit jaar plaatsvinden. Alle leden zijn van harte uitgenodigd, doe mee, praat mee, Dutch Deaf Pride now!
Door: Dovenschap
